Chciałoby się powiedzieć (w ślad za pewnymi trendami), że człowiek osobiście, w pojedynkę i wyłącznie sam kieruje swoim życiem, zgodnie ze swoimi przekonaniami, zainteresowaniami, wartościami, celami. Tym bardziej w przypadku managera, jego życia zawodowego. Jednak uważam, że nie jest tak, że to wyłącznie manager kieruje swoją karierą, życiem. Choć może mieć w tym znaczący, a nawet dominujący udział.
ŚLAD
Otóż w trakcie naszego życia spotykają nas różne sytuacje, mamy do czynienia z różnymi ludźmi. Wszystkie zdarzenia, osoby zostawiają w naszej historii swój ślad. Taki, na jaki sami im pozwolimy.
Skupmy się na życiu zawodowym managera. Na początku swojej kariery musi pracować nad rozwojem umiejętności przywódczych. Może uważać, że wie, o co w tym chodzi, a może być pełen obaw, czy sobie poradzi i co powiedzą o nim przełożeni, czy pracownicy.
DWA KOŃCE
Spójrzmy na dwie krańcowe sytuacje:
- bezrefleksyjne dążenie do osobistych aspiracji (to ja jestem szefem, co z tego że zupełnie świeżym, ja decyduję, wiem lepiej)
vs
- uzależnienie od opinii innych (nie mam doświadczenia managerskiego, boję się popełnić jakiś błąd, obawiam się że mnie źle ocenią).
RÓŻNICA
W pierwszej z nich wydaje się, że manager jest pewny siebie i dzięki temu sam decyduje o sobie. Tylko faktycznie ta pewność siebie wynika z nierzeczywistego, mocno subiektywnego obrazu siebie (z tego, co mu się wydaje). Obraz ten, w miarę upływu czasu może coraz bardziej rozjeżdżać się z rzeczywistością i faktycznym postrzeganiem go przez otoczenie.
W drugiej sytuacji manager każdy swój ruch ogląda w oczach innych ludzi, przez co czuje się niepewny. Często towarzyszy mu poczucie, że nie wie, jak ma postąpić, jaką decyzję podjąć.
GDZIEŚ POMIĘDZY
Najczęściej sytuacja managera znajduje się gdzieś pomiędzy tymi skrajnościami.
Gdzieś pomiędzy tym, że to Ty decydujesz o swoim życiu a tym, że oddajesz tę decyzję innym.
Jaka postawa świadczy o oddawaniu decyzji innym?
- jeśli przeglądasz się w oczach innych ludzi,
- jeśli masz o sobie opinię taką jak inni ludzie o Tobie,
- jeśli uważasz że jesteś dobry tylko wtedy, gdy usłyszysz to od innych.
ŚWIADOMOŚĆ ROBI RÓŻNICĘ
Natomiast im więcej wiesz o sobie jako managerze (o swoich umiejętnościach, wiedzy, zachowaniach, postawie, itd.) oraz im więcej widzisz i rozumiesz, co inni o Tobie sądzą (bez , tym bardziej to Ty decydujesz o sobie.
To połączenie świadomości siebie wewnętrznej i zewnętrznej.
To ta świadomość jest źródłem i podstawą podejmowania decyzji.
Warto się tego nauczyć. To konieczne na drodze do stania się prawdziwym liderem.
