Gdy pracownik jest samodzielny, decyzyjny, zaangażowany i ma wysokie kompetencje, to jest najlepszy do współpracy.
Jednak nie każdy pracownik taki jest i nie do każdego pracownika należy podchodzić w ten sam sposób.
Natomiast możesz pracownika w tym kierunku prowadzić. Dobrą metodą jest model przywództwa zespołowego.
MODEL PRZYWÓDZTWA SYTUACYJNEGO
Opiera się na dobraniu odpowiedniego stylu przywództwa do danej sytuacji.
Jest strategią osiągania porozumienia, rozwoju umiejętności pracowników, motywacji oraz wiary w siebie.
Opiera się na diagnozie, elastyczności oraz współpracy dla wyników.
Różne style dla różnych osób i różne style dla tych samych osób (w zależności od celu lub zadania).
ETAPY ROZWOJU PRACOWNIKÓW
R1 – niskie kompetencje i wysokie zaangażowanie – entuzjastyczny debiutant
R2 – niskie, średnie kompetencje i niskie zaangażowanie – rozczarowany adept
R3 – średnie/wysokie kompetencje i niskie zaangażowanie – kompetentny, ostrożny praktyk
R4 – wysokie kompetencje i wysokie zaangażowanie – samodzielny ekspert
STYLE PRZYWÓDZTWA DO ETAPÓW ROZWOJU PRACOWNIKÓW
S1 – instruowanie – określenie celów, pomoc w zaplanowaniu i organizacji działań – do R1
S2 – konsultowanie – zwiększanie wiary we własne możliwości u pracownika – do R2
S3 – wspieranie – dzielenie się własnym doświadczeniem, ułatwianie samodzielnego działania – do R3
S4 – delegowanie – promowanie niezależności i odpowiedzialności pracownika – do R4
Pamiętaj, że pracownik nie wchodzi na kolejny etap rozwoju raz na zawsze. Ten sam pracownik, który działa na poziomie R4, w nowym zadaniu może być na etapie R1.
To ty musisz umieć dostosować swój styl zarządzania.
